Aslında hayat güzel de
ben biraz kötü oluyorum.
Nefes almadığımı itiraf edeyim
nefes veriyorum.
Aslına bakarsan nefes alıp vermeye
ilke olarak karşıyım.
Kötü günlerin açılan bahsiyle
yağmur gibi, Kafka gibi karşı karşıyayım.
Bir kayığım olsa şuracıkta
ne adımda, ne soyumda.
İçinden deniz geçen şehrimde ...
Binip gitmen gerekir bazen
Hani herhangi bir şey söylemeye, yapmaya
sıfatsız kaldığın anlar olur ya?
Gidilecek yerler arıyorum. Nerelere?
Kızıma sorsan en fazla, bakkala kadar.
Yeşil olsun istemem,
sokaklar ve aydınlatmalar yeter de artar
Ateş almaya geldik oysa
benden bu kadar.
İçimden geçen kediler
evini özler de döner dersen
bulunduğum yerden ne de güzel, uzaklar.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder